Właśnie:

Agnė Žagrakalytė jest szamanką, obeznaną w sztuce rzucania i odczyniania uroków. Świetnie dogaduje się z dziką naturą, nie mniej sprawnie porusza się w gąszczu tekstu. Jest zachłanna, nienasycona, śmiała, poznaje przez dotyk, przez ciało i krew. Ma ucho wyczulone na zgrzyty tektoniki, szum turbin pamięci, piski narcyzmu, trzaski wirów nicości. Poraniona odłamkami dźwięków, nie wyłącza intensywności odbioru – decyduje się na dojrzałą, niepozbawioną autoironii afirmację „na krótko danego nam świata”. Wie, że potrafi krzyczeć, więc może sobie pozwolić na szept. Niełatwo jest napisać wiersz szczęśliwy, nie popadając przy tym w czułostkowość i kicz. U tej poetki zachwyt wyraża się w metaforach napęczniałych sokiem jak młody owoc, rozgrywa się w samej tkance języka. Dlatego nie tylko wierzymy w ten zachwyt, ale również chcemy w nim uczestniczyć. Zmysłowe wiersze Žagrakalytė przekonują o realności świata, a więc wywiązują się z zadania stawianego przez Boga lub boginie tylko wybitnym artystom.

Tom nominowany do Nagrody Literackiej Miasta Gdańska "Europejski Poeta Wolności" w 2020 r.

Agnė Žagrakalytė (ur. 1979 r.) – poetka, powieściopisarka, eseistka, felietonistka. Jako poetka zadebiutowała w 1996 r., wtedy też, jeszcze przed ukazaniem się jej pierwszego tomiku, otrzymała nagrodę za najlepszy debiut poetycki. Pisze eseje i felietony, jest autorką trzech tomów poetyckich i dwóch powieści. Laureatka litewskich nagród literackich, m.in. Nagrody im. Jurgi Ivanauskaitė (2014) oraz nagród festiwalowych, m.in. festiwalu Poezijos pavasaris (Wiosna Poezji, 1998) i festiwalu Poetinis Druskininkų ruduo (Poetycka Jesień Druskiennik, 2003). Tom Štai zdobył na Litwie pierwsze miejsce w plebiscycie Książka Roku 2017 (w kategorii poezja). Twórczość Agnė Žagrakalytė była dotąd tłumaczona na języki angielski, francuski, niemiecki, słoweński, włoski, polski (publikacje w periodykach literackich). Obecnie poetka wraz z rodziną mieszka w Brukseli.